Dedosum ve ben

Dedecigim seni kaybedeli tam 192 gun olmus. Sensiz 192 gun... Hergun aklimdasin, hergun dualarimdasin, bazen de ruyalarimda. Beraber gecirdigimiz 25 yilin sahidi resimler. Tadina doyamadigim, bir dakikasini bile tekrar yasayabilmek icin canimi feda edebilecegim anlar...  

Dedem bana cay icmenin inceliklerini ogretirken...

   Ilerleyen yillarda, bu kosede beraber cay icip, koyu sohbetlere dalardik dedemle... Simdi ise en ozledigim anlardan biri. Ictigim kahvenin, cayin her yudumundasin dedecigm, tipki hayatimin her ilmeginde oldugun gibi. 

Beyhan Can'in Isim Toreni

             Dedem ismini Beyhan Can'a verirken;

Dedem ve Beyhan Can'in Tanisma Ani

O ilk bakis; sicak, sevgi dolu. Dedem hayati boyunca, bizleri hep bu ilk gunku sevgisiyle sarip sarmaladi.   

Subat 2008...

Bir Hastasının Gözüyle Dr. Beyhan Gören...

Biz hastaları; tıbben değil tebessümle iyileştiren doktor,
En büyük mertebe sizindir, sizden başkası yoktur.
Yükseldin hasta gönüllerinde semaya dualarla,
Hasta duası küçümsenmez, Hak daima onlarla.
Alim, hoca, derviş sizden ilham alsın, coşmasın odalarda.
Ne güzel tebessüm, ne müşfik bir el, melek misiniz doktor?

Gönülleri fethetmek kolay değil, çok uğraşmak gerekir.
Öğün sen ey muhterem, hasta gönlü size eyler teşekkür.
Rızasını kazandın hastaların, şu anda cennet senin.
Ey Yaradan kabul eyle, şu hasta gönlümden geldi benim.
Ne mübarek bir insan, ne mübarek doktordur bu, esirge onu Rabbim.


18 Temmuz, 1968
Mehmet Tekin Öztanış

                                                                                         

1997 Yılındaki Doğum Gününden Bir Hatıra...

Ocak 2011'den Bir Hatıra

Tıbbiye Yılları ve Istanbul Hatıraları

Çocukluk ve Gençlik Yılları

Dedeciğim hatıraların hep bizimle, şimdi biz senin yokluğunda ancak onlarla avunuyoruz...

Sevgiliden Mektup...

Hayatımın tek erkeği;

Hiç ayrılmayalım derken, Tanrı bizi ayırdı. Ama biz hiç ayrılamayız, sen hep yanımdasın. Seni unutmam imkânsız. Sen bana yaşamayı, sabrı ve sevmeyi öğrettin. Allah sevgisini aşıladın. Bana çok güzel ve mutlu bir hayat verdin. Biz huzuru ve mutluluğu evimizde bulduk ve 50 yıl yaşattık. Pırlanta gibi çocuklarımız, bize yaşama sevinci verdi. Beraber güldük, beraber ağladık. Seninle bir elli yıl daha yaşamak isterdim. Torunlarımız umut kapımız oldu. Onların sevgisi bize huzur verdi. Onlara doyamadan gittin. İsteyerek gitmediğini biliyorum. Ama sen hep aramızda olacaksın. Dualarımız hep seninle olacak. İnanıyorum ki cennetin en güzel köşesi senin olacak. Beni orada bekle… Ben de sana layık olmaya çalışacağım. Yavrularımızı koruyacağım. Senin gittiğin yoldan gideceğim. Sana layık bir eş olacağım.

Sensiz bir hayata alışmaya çalışacağım ve seni hiç unutmayacağım…

Huzur içinde uyu…

Seni hep sevdim ve seveceğim…

Mekanın cennet olsun aşkım……

Kederi de yaşamalısın namusluca...

Bu da canım aileme;

Ataol Behramoğlu'nun çok güzel bir şiiri;  böyle zor zamanlarda insan; hayatın büyük dolaşımını hatırlamalı, o zaman her şey daha katlanılır hale geliyor;


... Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
   Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
   Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
   Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı...

Dedemin birkaç resmini daha buldum bugün; yine dedemi çok güzel anlatan resimler. Dedeciğim; insanları ağırlamayı, yedirmeyi, içirmeyi çok severdi. Özellikle de ailece bir arada yenen yemekler onun için çok kıymetliydi. Beraber yediğimiz yemekler; yemekten çok daha fazla anlama gelirdi hem dedem hem bizler için. Bu fotoğraflar da yine o anlamlı anlardan, hayatım boyunca çok özleyeceğim bu anları...

Ocak 2011

Dedemin Türk Sanat Müziği Bahçesinden...

Hatıralar

Dedemin her anı dolu dolu geçmiş hayatından kareler...

Tam 50 yıllık, imrenilecek bir aşk...

Dedemin Gökkuşağı gülleri...

Arsuzsumuz...

Yine beraberiz...

Dedemin canından çok sevdiği torunları...

Gökkuşağı...

Dedemin çok sevdiği yeğenleri ve beraber geçirilmiş güzel bir gün...

...

Dedemin mis gibi demlediği sabah çayları içilirken...

Dedem İboş'u ile...

Dedeciğimin son doğum günü; 27 Ocak 2011...

Dedemin ABA ziyareti...

Hep huzurlu ve mutlu ol dedeciğim, rahat uyu...

Canım Dedeme...

Canım dedem,

Söze nasıl başlasam, ne desem... O kadar zor ki bizi bırakıp gittiğini idrak etmek. Ben seni daha şimdiden özlemeye başladım. En acısı birkaç saat sonra çıkacağın son yolculuğunda yanı başında olup seni uğurlayamayacağım. Ben de yasımı buraya yazarak tutuyorum. Öncelikle seni çok ama çok seviyorum. Beraber geçirdiğimiz o 25 yılın her anı dün gibi aklımda, her hareketin, her gülüşün, her sözün hepsi benimle. Seninle 25 değil 125 yıla bile doyamazdım ya... Benim için anlamın kelimelerle ifade edilemez ama anlatmayı deneyeceğim. Sen dedemdin, babamdın, sırdaşımdın, arkadaşımdın, her düştüğümde elimden tutup beni yine ayağa kaldırandın. Ve tüm bunlardan çok daha fazlası... Giderken hayatımda bıraktığın boşluk kimsenin dolduramayacağı kadar büyük. Şimdi hiçbir şey, hiç kimse beni teselli etmeye yetmiyor. Ama biliyorum, hiçbir acı olduğu gibi kalmıyor, her gün biraz daha kabulleneceğim. O yüzden bizleri sakın merak etme, senin mutlu ve huzurlu olduğunu bilmek bizlere yetecek. Seni çok özleyeceğiz, her an aklımda, dualarımda olacaksın. Seninle aramdaki bağ ölümün bile koparamayacağı kadar kuvvetli. Senin ile ilgili her şeyi yine hissediyor olacağım. Sana asla veda etmiyorum dedeciğim, sadece yeniden görüşene kadar güle güle, iyi yolculuklar diyorum. Mekanın cennetin en güzel köşesi, peygamber efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)'in yanı başı olsun inşallah. Allah'a emanet ol dede.

Torunun, kızın Şahika